Vandaag in museum café de Kribbe in Wilp, juist ja, op de klei. Nu is dat een gelegenheid waar ik nu en dan kom door de betrokkenheid van een ex-collega/vriend bij deze gelegenheid.
Zo noem ik het maar, gelegenheid want het is niet echt een restaurant, maar ook weer wel. Het is niet echt een cafe, nee dat is het niet en ook is het niet echt een museum, en toch weer wel maar dan zonder de atmosfeer van een museum. Bijzonder in ieder geval en op een prachtige plek aan de andere zijde van de IJssel ter hoogte van Gorssel, zo nu heeft u een idee waar dat moet zijn.
Nu ken ik verschillende van de kleien, de Voorster, de Wilpse, Cortenoeverse, Haviker en dan heetten ze geen klei meer maar waard of oever. Het zijn allemaal bochten van de IJssel wiens mooie landschap al door Marsman is omschreven. Dat ga ik hier niet doen om de volgende reden. Wat mij nu opvalt zijn de aangeharkte landschappen, de weinige houtwallen die er te vinden zijn, en daarin lijken ze allemaal op elkaar. Of het nu de Wilpse klei bij Doesburg zou of de Voorster klei in Brummen, ze lijken in vele opzichten teveel op elkaar. Jammer is dat wel want de verscheidenheid in landschap die er vroeger echt moet zijn geweest is verloren gegaan. Of nu de boeren, de natuurbescherming of de waterbescherming door het Rijk ( hogere dijken, uiterwaarden met zo min mogelijk weerstanden waardoor snelle afvoer van rivierwater) hieraan schuldig zijn, het maakt niet uit. Het landschap is geworden zoals het nu is, eenheidsworst en dat is pas jammer.
Ga naar de inhoud
