Ziekenhuis

Ben met ma in het ziekenhuis, zij komt daar geregeld, noodzakelijk gebeuren. Niet leuk altijd maar het moet wel. Zelf was ik gebeld door het ziekenhuis afgelopen dinsdag. Er is een bepaalde grens waardoor zij wel of niet moet komen. Die grens, die had ze nu precies bereikt. Dus even overleggen wat te doen, wel of niet. Dat werd dus wel en dat maakte dat ik met haar vanochtend richting het hospitaal gereden ben om te doen wat noodzakelijk is.
De verpleegkundige van de zaal heet ons welkom en meldt even later dat ze op de grens zit en met de dokter gaat overleggen of het nu nodig is. Met dezelfde argumenten als dinsdag, wel of niet, wordt ma opnieuw bestookt. “Dat hadden we toch al afgewogen”: meld ik aan de verpleegkundige, en dus dinsdag al afgewogen met degene die belde. met diegene afgesproken dat we donderdag, vandaag dus, komen.
Hoewel goed bedoelt natuurlijk allemaal, is het wel een gevalletje: linkerhand weet niet wat rechterhand doet. Bovendien moeten er speciale spullen geregeld worden, als we naar huis waren gegaan waren er weer honderden Euro’s de gootsteen door gegaan. Dat speelde blijkbaar geen rol in de overwegingen van het personeel. voor mij is dit een gevalletje: dat noem ik nu zonde.