Het gaat me zo zo, dat is eigenlijk een gezegde voor; het gaat niet zo goed maar ook niet zo slecht. Het gaat hoe het komt, en zo is het ook. De laatste week vooral last van hogere rugpijn, oorzaak bekend,
remedie is er niet. Af en toe Paracetemol helpt en afleiden en de weekenden vermaak ik me vooral met TV, jawel dat kan soms heerlijk afleiden van alledag, en hopen op wat betere tijden die ongetwijfeld zullen komen( moet wennen aan nieuwe medicijnen). Zo was Vroege Vogels op de Wadden en wat een geweldig gebied. Het wadlopen, ooit een keer gedaan in 1976 (?) is verworden tot waden door de slik en het wordt steeds moeilijker om over te steken naar een eiland bij gebrek aan grotere zandplaten. Wel mooi maar heel vermoeiend, zou er nu niet aan moeten denken. Vervolgens Twee voor Twaalf wat ons beider hart weer geraakt heeft. Het verschil met vroeger ( het bestaat 50 jaar!) is dat je veel meer kennis hebt en het daardoor ook nog veel leuker is geworden mee te doen. Op zaterdag zijn het nieuwe programma Spaanders en daarna Matthijs gaat door favoriet. Spaanders moet er nog een beetje inkomen en het cabaret wordt vaak afgemeten ( net als het programma zelf) aan Kopspijkers. Dat was inderdaad veel beter, vooralsnog, want het verbetert zich snel. En als Jack niet voor het grote geld ( en de teloorgang) had gekozen hadden we er nu nog van kunnen genieten. “Matthijs gaat door” was aanvankelijk, in verband met de Covid maatregelen wat sober, maar nu met publiek is het nog meer fantastisch dan tijdens de eerste periode. Musici blij dat ze weer vrij kunnen musiceren en in het vaste orkest zijn een aantal heel gepassioneerde musici, geweldig om naar te kijken. En de gesprekken die de gastheer voert zijn bijna altijd van hoog niveau en soms komen ze bij ons binnen. Gisteravond mocht hij melden dat er een nieuw seizoen van Chansons komt, en of je van het chanson houd of niet, het is een prachtig programma. En zoals vaak; als je geleerd wordt de muziek te begrijpen wordt die ineens een stuk mooier. Zo was er gisteravond een Nederlandse componist die een een stuk had geschreven voor een koppel kunstenaars die hun dochter had verloren doordat zij, om begrijpelijke reden ( werd heel goed uitgelegd) uit het leven was gestapt, en dan luister je toch heel anders naar de muziek ( overigens in de klassieke top 400 ); “for Mattia” https://youtu.be/YvITrbj2DsM .
Verder is er genoeg te ergeren; over de politiek uiteraard maar ook over de bejegening van de wolf. Begin oktober is een wolf dood geschoten en de wijze waarop dat bij een aantal mensen en instanties op bijval mag rekenen is toch stuitend. Alleen het feit dat doodschieten van een wolf juridisch een misdrijf is wordt terzijde geschoven met een gemak die je behoorlijk boos maakt. Het gemak waarmee allerlei praatjes de wereld inworden geslingerd doet denken aan de Wappie cultuur. Alternatieve feiten, wetenschap die niet telt en de stuitende agressie jegens een wolf die ze bijna allemaal nooit gezien hebben is meer dan verontrustend. Misdrijven als rijden onder invloed, inbreken en ontvreemden, witwassen en openlijke geweldpleging worden door de redeneerwijze ook niet meer belangrijk gevonden, doet niet ter zake of iets een misdrijf is of niet want het doodschieten van een wolf is volledig onbelangrijk en eigenlijk wel mooi. Dat gaat dan op voor alle misdrijven als je die lijn doortrekt, om onpasselijk van te worden, zoveel minachting van onze rechtsstaat.