Zo heb je inspiratie om drie Blogs op een dag te produceren en nu is het alweer een week geleden. Dat komt en gaat bij vlagen. Er is weer van alles gebeurd waarbij het belangrijkste de 1e Kamerverkiezingen waren naast alle andere hoogte- en dieptepunten. Eerst die verkiezingen want dat begint nu rare vormen aan te nemen. Waar het kabinet leunde op drie partijen die vaak tot steun van het kabinet waren zijn nu zelfs die drie partijen niet genoeg voor meerderheden. Het lijkt wel alsof we geregeerd worden door een kabinet met steeds wisselende, en vooral verstandige, mensen/partijen. Het is als Obama die in zijn maag zit met een senaat die een meerderheid heeft van Republikeinen. Alles wat hij wil, en hier kun je ook gerust Rutte invullen moet gewheeld en gedeald anders gaat het niet door. Dat is een vreemde maar misschien wel pure democratie. Ben toch wel benieuwd hoe het zijn gegaan als Nederland naar de stembus had gemoeten voor de 1e Kamer, zou het dan anders zijn gegaan? We weten het niet; u niet en ik niet want ons stelsel zit anders in elkaar. Het blijft toch wonderlijk hoe de linkse en rechtse blokken in Europa uit elkaar waaien, hoewel het in Engeland; weliswaar niet mijn keus, maar Cameron gelukt is om weer een rechts blok te formeren.
Wat was er nog meer deze week; ach eigenlijk teveel om op te noemen maar een paar dingen springen er wel uit, voor mij dan; de relatieve rust rondom de bootvluchtelingen op de Middellandse Zee die onverwacht ineens collega’s hadden maar dan in Indo China. Hoewel dat ook niets nieuws is want begin jaren tachtig hadden we de Vietnamese bootvluchtelingen waarvan nog een behoorlijk aantal in Nederland eindigde.
Deze week in de sport natuurlijk een aantal opvallende zaken rondom de heer Blatter en zijn wereldvoetbal organisatie 
en dan was er de crash van Max. Zoals u weet volg ik de Formule 1 nauw gezet en sinds de komst van Max is een enorme dimensie toegevoegd. Niet alleen omdat deze halve Belg voor Nederlander doorgaat en ik dus van nationalistische sympathieën beschuldigd kan worden maar vooral door het fenomeen zelf. Dat is hij wel en zijn jeugdige onbevangenheid doet en durft hij meer dan de “chickens” die alleen maar inhalen met DRS of als het echt niet anders kan. Geen durf en geen ballen meer (of niet dan Felipe Massa die kritiek had op de inhaalactie). Gelukkig krijgt Max inmiddels support van niemand minder dan Mika Hakkinen.
Verder, en van een andere orde, was er meevaller van 2 miljard Euro in de zorg. Naast het geld dat de zorgverzekeraars overhielden vorig jaar is dat toch een enorm bedrag. De zorgverzekeraars houden zo’n twee miljard apart van de zorg en investeren dat geld in beleggingen. Voor de duidelijkheid; dat gaat om geld wat wij opbrengen met de premies, niets meer en niets minder. Mijn gevoel over deze, minstens, vier miljard euro, laat zich raden. Het is krankzinnig dat er op deze manier wordt om gegaan met ons, verplicht verzekerden, want dat zijn we ook nog. Bij wet verplicht om ons bij een ziektekostenverzekeraar te verzekeren en dan gaan zij op deze manier met dat geld om. Het commentaar van minister Schippers laat zich raden en zal ongeveer deze trend gevolgd hebben; marktwerking. Ik leg haar woorden in de mond maar als het zo zou zijn, zoals ze deze week nog aan de huisartsen liet weten zou ik zeggen; deze minister moet zich dus ook eens grondig na laten kijken. Hier is helemaal geen marktwerking aan want, zoals ik al een eerder opmerkte; er zijn ongeveer nog vier grote en paar kleine verzekeraars over. De vier grote hebben 90% van de gezondheidsmarkt in handen en opvallend; ze hanteren ongeveer dezelfde maandbedragen voor hun verzekering. 
Suggereren doe ik niets maar leren we niets van de fouten in de omgang met monopolisten zoals een Fifa en zoals zorgverzekeraars? Leren van het verleden en lessen voor de toekomst trekken zo is het dogma van bestuurders die in aanraking komen met “foute” zaken of zaken die fout gelopen zijn.
Het geeft te denken.
Een week verder zijn we dus sinds de laatste en het kan weer even duren want er moet veel gewerkt worden de komende dagen, maar wie weet is er nog tijd voor een nieuwe.