Dagelijks worden we de laatste twee maanden overladen met de zorgverzekeraars. De een nog duidelijker dan de ander. Nog beter en verantwoordelijker uiteraard en vooral toch maar weer duurder. Nu hebben de maatschappijen vorig jaar 1,5 miljard winst gemaakt op uw en mijn zorgverzekering. Dat zich dat niet vertaald in een andere premie is toch weer verbazingwekkend en toch ook weer niet. Het landelijk beleid bemoeit zich er veel tegenaan en de oorspronkelijke gedachte dat de concurrentie betere zorg en betere premies zou gaan opleveren; die gedachte kunnen we wel even parkeren bij de afdeling “voorlopig niet”.
Bovendien heeft het concurrentieverhaal opgeleverd dat er nog maar vier grote maatschappijen het voor het zeggen hebben als het om zorg verzekeren gaat. De concurrentie heeft in de hand gewerkt ( zoals we inmiddels ook op de kabel zien) dat er geen concurrentie is maar dat vier maatschappijen werkafspraken kunnen maken over hoe ze omgaan met de verzekerden. 
Dat is, ook al zouden ze geen afspraken hebben, veel te weinig ( 4 grote maatschappijen)om echt te kunnen en willen concurreren. De roep om het ouderwetse ziekenfonds begint steeds luider te worden. Dat ouderwetse ziekenfonds was een coöperatieve verzekering; je probeert elkaar te helpen als dat nodig is en daarvoor heb je een fonds. Nu is die gedachte, het zorg hebben voor en met elkaar, helemaal naar de achtergrond verdrongen door maatschappijen die er ook nog winst op willen en moeten maken.
De neo-liberalen hebben in dat opzicht gewonnen want de solidariteit is volledig onder het systeem weg geslagen. Een oudere hoeft geen kraamzorg in zijn pakket en de jongere geen vergoeding voor staar. En zij hoeven dat dus ook niet mee te verzekeren. De ander kan dat wel verzekeren maar moet dan meer betalen. Het solidariteitssysteem rekent echter op allemaal want zo kunnen we het totale systeem betaalbaar houden. De kinderen die nu geboren worden ( met behulp van de verzekering die de ouders dus extra moeten betalen) moeten straks ook het geld opbrengen om de AOW en andere zaken op te kunnen brengen. Zolang de oudere en de jongere en alles wat er tussen zit niet willen of kunnen begrijpen dat zij allemaal nodig zijn voor de betaalbaarheid van het totale systeem; zolang dat besef er niet is blijft het op veel fronten misgaan en gaan we een decade tegemoet met veel incidenten waarvan we achteraf zeggen; hadden we dat nu maar anders bedacht.
De wal moet het schip keren, ook waar het de zorgverzekeraars aangaat en daarvoor zijn maar enkelen verantwoordelijk en dan kijk ik nadrukkelijk nar de politiek in Den Haag. Wat was er zo fout aan het ziekenfonds dat het weg moest. Mensen die het niet meer betalen kunnen omdat ze echt aan de onderkant zitten en dat alles in een week waarin het SCP bekend maakt dat de scheiding tussen arm en rijk nooit zo duidelijk is geweest. Waarin deze groepen elkaar niet meer tegenkomen en de verwijdering dus een kwestie van tijd is. We weten waartoe de scheiding van twee economische verschillende groepen kan leiden en dat zal maar één ding betekenen. We stevenen af op een nieuwe revolutie want uiteindelijk zal het zo niet gaan.