Zure appels

Het is dus oorlog in Europa, Rusland is de Oekraïne binnen gevallen met een geweld zoals dat sinds de Balkanoorlog niet meer voorgekomen is. Wie die oorlog een beetje gevolgd heeft indertijd zal het niet verbazen dat Servië ongeveer de enige bondgenoot is op het Europese vasteland. Er is gedemonstreerd in Belgrado ter ondersteuning van Poetin, en dat is zijn enige morele ondersteuning geweest tot nu toe. De meest gevaarlijke actie van de Russen deze week was wel het aanvallen van Europa’s grootste kerncentrale, dat bracht deze kinderen van de eerste Koude oorlog van hun stuk. Niet voor niets altijd volgehouden dat kernenergie geen alternatief is. Niet alleen nucleaire bommen zijn een groot gevaar maar ook deze kerncentrales zijn dingen die je niet moet willen, dat zien we maar weer eens geëtaleerd in deze afschuwelijke oorlog. In eigen land speelt dat extreem rechts, zowel van FvD als PVV zijde, Poetin meer of minder wordt ondersteund. Zo was er gisteren een Tweet van Wilders vanuit zijn 2e vaderland, Hongarije, waar hij de gezamenlijke pers er opmerkzaam op maakte dat er wel veel donkere Afrikanen die gevlucht zouden zijn uit de Oekraïne, op het station rondhingen. Normaal zou ik zeggen; veel bonter moet het niet worden maar nu volstaat wel dat het niet veel bruiner moet worden. De wijze waarop de bruinen Poetin beschermen en bewieroken geeft te denken. Het zou, voor mij, niet gek zijn als er gedacht wordt aan een Cordon Sanitaire of beter nog, verbieden en uit de Tweede Kamer zetten van de bruinen. Zij gaan rechtstreeks in tegen onze grondwet, en dat telt voor mij het meeste. De tijd van wegkijken is voorbij mensen. Natuurlijk zitten er vast heel veel haken en ogen aan maar we moeten door de zure appels heen bijten. Een andere optie zie ik momenteel niet meer met deze partijen. Je kan niet volhouden dat je alles maar mag zeggen in deze turbulente tijd waarin we meer of minder, betrokken zijn bij een oorlog op het Europese vasteland. Dichter bij huis en iets heel anders; na de doorgemaakte Corona hebben het andere Klinkertje en uw schrijver het er moeilijk mee om weer op gang te komen. Deze week een aantal trainingswandelingen gemaakt, niet lang en rustig aan, maar wel steeds iets verder. Afgelopen vrijdag wel het verste gewandeld en dat is bij ons beiden wel aangekomen. Dus nu maar even twee dagen rust en hopelijk gaan we morgen weer verder met de training. Zelf denken we dat dit het gevolg is van de doorgemaakte Corona die voor ons niet als een gewoon griepje is overkomen. Nu is dit niet het klaaguurtje maar het valt ons tot nu toe wel behoorlijk tegen want we hadden gehoopt, zoals al eerder, dat we draad weer redelijk snel konden oppakken. Het mag helaas niet zo zijn, maar we blijven proberen en wat wel helpt natuurlijk is dat we in de prachtige natuur in onze nabijheid mogen wandelen. De oorlog heeft inmiddels de benzineprijs zo op gestuwd dat een leuk ritje er niet meer in zit. Niet even naar waar dan ook want het is bijna niet meer te betalen en zelfs in Duitsland loopt de prijs niet enorm op, en dat is dus geen uitwijkmogelijkheid meer. Dan toch maar minder rijden en geen gesprekken in het autootje, wat altijd goed werkte voor ons om eigen klein en andermans leed te bespreken. Het is wat als het een beetje een hobby is, autorijden maar goed, we zullen er met gepaste rantsoenering mee omgaan. Wat me ook nog bezig houdt, tot slot, is de overmatige berichtgeving over de oorlog. Ook dat moet ik voor mezelf tenminste, rantsoeneren. De hele dag kan je de oorlog volgen via allerlei communicatiekanalen en dat moet ik soms even afsluiten, dat kan goed via lekker wandelen maar ja; dat heb ik u net uitgelegd, het gaat moeizaam en dat is wel het minst erge van deze tijd. Wij komen er wel overheen denken we zelf maar de oorlog is vooral natuurlijk een nachtmerrie voor degenen die het direct aangaat; de volken van de Oekraïne maar eigenlijk met alle volken van het oude Warschaupact. Die zijn in de ogen van Poetin oude Russische volken die bij de moederstaat horen. En daar is hij mee bezig, naar ik vrees in de nadagen van zijn regeerperiode die zeker ten einde te loopt. En dat maakt het een hachelijke, ongewisse tijd. De rest is nu allemaal bijzaak, niet te druk over maken. En die bijzaken zijn er genoeg. Zelfs op gemeenteniveau is er genoeg om je druk over te maken; of het nu gaat over de slechte afdekking van oude stort aan de Doonweg ( afgedekt met 200 ton staalslakken van Tata steel) die nu door uitwassing veel zware metalen verliest. Of de manier waarop een papierfabriek door de provincie gefaciliteerd wordt met een weg langs de Eerbeekse beek waarbij niet de kwaliteit voor Eerbeek telt, maar de pecunia regeert, ook bij de provincie. Je zou toch denken dat de overgebleven treinsporen in het Eerbeekse het begin van een goede oplossing zouden kunnen zijn. En dan tot slot de wijze waarop een Logistiek Centrum Eerbeek door Groen Links in twijfel wordt getrokken. Nadat, inmiddels al heel wat jaren geleden, door de toenmalige politieke leider van de voorganger van Groen Links (GL), de papierindustrie tot een verdwijnende industrie werd bestempeld probeert het huidige GL, op een andere manier, alsnog die uitspraak na te komen. Na eerst ervoor gezorgd te hebben dat het Burgers terrein geen optie meer is door een gecoördineerde(?) opstand van de omwonenden is het oog nu gericht op een deel van Eerbeek, aanpalend aan een bestaand industrieterrein. Wel bosareaal dus dat mag van GL niet en dan is de enige andere optie, ook aanpalend aan het industrieterrein, een recreatiebedrijf ( camping, stacaravans en zomerhuisjes) die allang heel lang bestaat in het Eerbeekse en eigenlijk een begrip is, voor ons, de lokalo’s. Nu is de eigenaar van het recreatiebedrijf wel bereid tot praten als er maar een goed alternatief op tafel komt, weet ik uit goede bron. Een goede andere plek, en uiteraard geld om opnieuw te starten, in het Eerbeekse, maar daar wil de provincie, die de regie voert, zich niet in mengen. Dat lijkt me buitengewoon vreemd want voor er uiteindelijk, als dit de enige optie blijkt, kan worden over gegaan tot onteigening, er toch tenminste een aantal alternatieven moeten zijn aan geboden aan de huidige eigenaar van het recreatiebedrijf. Voor onze vrienden van GL hoeft dit niet want die willen helemaal geen Logistiek Centrum, en hoe de papierindustrie zijn logistiek problemen oplost, dat zien ze zelf maar. Zo kan je natuurlijk ook de papierindustrie tot verdwijnende industrie weg te laten zakken. Onbegrijpelijk.