Vorige week wezen zwemmen met de oudste en de tweeling. Voor het filmisch en fotografisch vastleggen van de gebeurtenis was natuurlijk mijn eega sinds meer dan dertig jaar. In een zwembad waar ik al lang niet meer was geweest. In een vorig leven kwam ik er een poosje elke week om te zwemmen met een cliënt. Leuk werkje zo één op één met een cliënt zwemmen. Geen moeilijke man maar moeilijk in beweging te krijgen en veel lichamelijke klachten. Dat heb ik vaker tegenwoordig, kom je ergens of je hoort erover en ineens schieten allerlei oude verhalen me te binnen. Zou dat zo de rest van mijn leven zo blijven, leven met oude verhalen, ik weet het niet. Erg is het tot nu toe niet, ook nu niet want ik wel mooie gesprekken met de man gehad. een techneut die een eigen bedrijf had gehad en toen in het buitengebied van Lochem woonde. Hij had de neiging om zijn zwemspullen te “vergeten”zodat we niet konden zwemmen. Dat kan een keer gebeuren en ook twee maar de derde keer heb ik hem in de auto gezet en zijn we naar zijn huis gereden. Een mooi verbouwd boerderijtje, met zo’n biologisch dynamische moestuin. Op een enorm eenzame plek, en deze man had juist een sociale omgeving nodig om een beetje onder de mensen te kunnen zijn. Maar goed, allemaal in de marge van het verhaal; hij verhuisde later naar Zutphen en kreeg ik van doen mijn zijn antroposofische huisarts. De man werd steeds zieker op een
gegeven moment, vooral fysiek maar voor dat doordringt bij de omgeving dat het niet psychisch was deze keer was het eigenlijk al laat, misschien te laat, dat kon ik niet beoordelen. Met koperpasta werd hij op zijn zieke buik behandelt, het hielp niet. Integendeel; na een paar maanden intensieve behandeling waarbij de klassieke methode te laat kwam was het voor hem ook te laat. Hij was ook geen man die veel plezier in zijn leven meer had en ook zijn echte leven was tamelijk problematisch verlopen. Heel af en toe denk ik weleens aan hem, zoals nu bij het bezoek aan dit zwembad waar ik al menig baantje had getrokken. Nu in een andere capaciteit en mensen, wat moet je geconcentreerd blijven als met een baby zwemmen gaat, volledig afhankelijk van jouw oplettendheid. Vermoeiend ook maar wat vooral overblijft is het plezier, wat een lol in dat water. Goed en leuk begeleid door de zwemjuffrouw hebben we zo’n drie kwartier gesparteld. Tenminste voor mijn ene kleinzoon, de andere die onder de hoede van mijn oudste mocht zwemmen maakte er een sport van zolang mogelijk te drijven. Geweldig om te zien hoeveel ze op elkaar lijken en hoe verschillend ze kunnen doen en van hun voorlopige karakter zijn. Het was een feest om te doen en ik heb me voorlopig op gegeven als eeuwige reserve, ik wil altijd wel mee, als de tijd het toelaat. Heerlijk.